To assist or encourage, usually in some wrongdoing.
aberrance · aberrancy · aberrant · aberrate · aberration · aberrational · aberrationally · abessive · abet · abetment · abetor · abettance · abetter · abettor · ab extra · abeyance
Plural: abetments
The verbal act of urging on; SYN. instigation.
aberrancy · aberrant · aberrate · aberration · aberrational · aberrationally · abessive · abet · abetment · abetor · abettance · abetter · abettor · ab extra · abeyance · abeyant
Nagovor.
Draženje, stimulacija.
Plural: abetors
aberrate · aberration · aberrational · aberrationally · abessive · abet · abetment · abetor · abettance · abetter · abettor · ab extra · abeyance · abeyant · ABH
Plural: abettances
aberrate · aberration · aberrational · aberrationally · abessive · abet · abetment · abetor · abettance · abetter · abettor · ab extra · abeyance · abeyant · ABH · abhisheka
Nagovor.
Draženje, stimulacija.
Plural: abetters
One who helps or encourages or incites another
aberration · aberrational · aberrationally · abessive · abet · abetment · abetor · abettance · abetter · abettor · ab extra · abeyance · abeyant · ABH · abhisheka · abhomination
Podstrekač.
Plural: abettors
One who helps or encourages or incites another; SYN. abetter.